سید عبدالله حسینی

گریه بر تو در ازل جبریل اعظم کرده است

ناله از داغ جگر سوز تو آدم کرده است

روزها هر روز عاشوراست بعد از تو حسین

ماتمت هر ماه را ماه محرم کرده است

سر بلندا بر سر نی آن شکوه بی نظیر

تا قیامت هر سری را پیش تو خم کرده است

از دم گرم تو میگیرد بدون شک مدد

مردگان را زنده گر عیسی ابن مریم کرده است

غرقه یم غمت بودست موسای کلیم

لشکر فرعون را گر غرق در یم کرده است

تا دهد از موج طوفان کشتی خودرا نجات

نوح نهصد سال از داغ تو ماتم کرده است

خون سرخ شیر خوارت رفته تا عرش خدا

کهکشان راه شیری را فراهم کرده است

آن چنان بر نی درخشیدی که نور نیرت

رونق خورشید را در آسمان کم کرده است

هر چه بادا باد میگویم ز اسرار مگو

در جمال تو خدا خود را مجسم کرده است

راز دیگر گویمت تعبیر رویای خداست

آنچه در طف اشرف اولاد آدم کرده است

پرده بردارند اگراز دیده خواهی دید فاش

عرش را خون خدا خندان و خرم کرده است

پرده از راز خدا بردار از آنک این پرده ها

چهره خورشید را بسیار مبهم کرده است

گر خلیل الله کرد از صدق آن ذبح عظیم

آل مهموم محمد ذبح اعظم کرده است

پنجه بر روی ستم انداختی جان باختی

شیعه ات آن پنجه را امروز پرچم کرده است

داغ جانسوزت تمام سینه ها را سوخته است

قلب ها را تا قیامت کاسه غم کرده است

سید عبدالله حسینی